اهمیت پذیرش خود برای افراد بیش فعال

کودکان بیش‌فعال بزرگ می‌شوند درحالی‌که به آن‌ها گفته شده است که خیلی تنبل، رنجاننده، بی‌انگیزه، ناموفق، سخت، ناکام کننده یا عجیب‌وغریب هستند. این برچسب‌هایی که در تعاملات با دیگران شکل می‌گیرند، پایه هویت هر فرد هستند. دوست داشته شدن، پذیرش و درک شدن، حس بهتری از خود را برای یک بزرگسال بیش‌فعال ایجاد می کند.
والدین کودک بیش‌فعال اغلب فرزند خود را غیرقابل‌کنترل، مقاوم، بی‌علاقه و حتی آزاردهنده توصیف می‌کنند. اما وقتی در صورت این کودکان دقیق‌تر نگاه می‌کنیم دسته‌ای از هیجان در صورت آن‌ها موج می‌زند مثل شرم، خشم، ناراحتی، کرختی عاطفی و…
والدین قطعاً فرزند خود را دوست دارند ولی مستأصل، نگران، ناراحت و آشفته هستند. اغلب زمان‌ها کودکان احساس می‌کنند که باید باری را که ناشی از شرم، درباره اینکه چه کسی هستند و چطور از نظر بقیه دیده می‌شوند با خود حمل کنند.
شما می‌دانید که فرزندتان قلب بزرگی دارد. او خیلی حساس هست، وقتی کارها خوب پیش نرود، خیلی ناراحت می‌شود. او خیلی چیزها را عمیق احساس می‌کند. این باعث می‌شود که شما یک دوست عالی یا یک خواهر و برادر دوست‌داشتنی برای او باشید یعنی یک فرد خاص اما گاهی احساس درد و رنج هم برای او ایجاد می‌کند.
آن چیزی که شما به آن نگاه می‌کنید مهم نیست آن طوری که نگاه می کنید، مهم است. مثلاً به جای اینکه به فرزند خود به‌عنوان یک فرد بیش‌فعال نگاه کنید می‌توانید او را یک فرد باانرژی ببینید.

چندراه مهم برای پذیرش خود :
یک مشاهده‌گر خوب باشید: به زندگی روزمره خود نگاه کنید و اینکه چگونه بیش‌فعالی آن را تحت تأثیر قرار داده است. در چه موقعیت‌هایی چالش‌برانگیز و چه جاهایی کمک‌کننده بوده است. از زبان غیر قضاوت استفاده کنید تا به شما کمک کند که خودتان را مشاهده کنید. با این روش شما یاد می‌گیرید جنبه‌های مختلف خودتان را پذیرید و کمتر احساس شرم و ترس کنید.

اگر دیدید که دارید بیشتر چیزهای منفی و ناخوشایند را در مورد خودتان توجه می‌کنید، بهتر است از یک دید دیگر به خودتان نگاه کنید. آیا مثلاً دوستان شما هم در مورد شما همین نظر را دارند؟ آیا خانواده‌تان هم این‌طور فکر می‌کنند؟

خود دوست داشتن و پذیرش خود را امتحان کنید. این یک تمرین است. قرار نیست در آن کامل باشید. شما ممکن است پیام‌های منفی در کل زندگی خود دریافت کرده باشید. هر روز راهی برای تحسین خودتان و دیدن نقاط قوتتان پیدا کنید. لیستی از چیزهای که به شما احساس خوبی می‌دهد تهیه کنید و این لیست را شب‌ها قبل خواب مرور کنید به جای اینکه قبل خواب ببینید چه کارهایی را نادرست انجام داده‌اید.

به خودتان و دیگران آموزش دهید. این وظیفه شما نیست که آموزش دهنده یا دفاع کننده از حقوق افراد بیش‌فعال باشید، اما با آگاهی کردن دیگران از نوروبیولوژی اختلال و شکل دادن به اعمالتان در این قالب می‌توانید تصمیم بگیرید که چگونه خودتان را با دنیا به اشتراک بگذارید. در این صورت کمتر قربانی تفسیرهای منفی سایر افراد می‌شوید.

افرادی مثل خودتان را پیدا کنید و با آن‌ها وقت بگذرانید.

مکان‌ها و زمان‌هایی را داشته باشید که خود واقعی تان باشید. مثلاً در زمین ورزشی، سالن آواز یا.. خلاق- پرانرژی ، هیجانی، پرتحرک و… – بدون اینکه نیاز باشد آنجا از کسی عذرخواهی کنید.
(ترجمه مطلبی از سوزان آلن)

[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان ]