کلینیک مجازی بیش فعالی و کم توجهی ADHDLOGY – دکتر مهدیس مقصودلو
هیچ کدام از ما آموزش خاصی ندیدیم که چطور یک والد خوب باشیم. اما رفتار درمانی برای کودکان بیش فعال خیلی کمک کننده هست. پایه های رفتار درمانی برای افراد بیش فعال هم خیلی راحت و قابل فهم و هم قابل اجرا هست. آیا هرگز شده که کودکتان را به خاطر کار بدی که انجام داده به اتاقش بفرستید ؟ بعد متوجه شدید که این کار چه خوب به قطع رفتار نامناسب او کمک کرده است.
خیلی از تکنیک های تغییر رفتار به صورت ذاتی در روش های والدگری شما وجود دارد و والدین بدون هیچ آموزشی از آنها استفاده می کنند. اما مشکل اینجا هست که هیچ کدام از ما آموزش ندیدیم که چطور مهارت ها و دانش و صبر لازم را برای یک والد خوب بودن برای کودک بیش فعال داشته باشیم.
از جمله پایه های رفتار درمانی این است که قوانین مشخصی برای کودک گذاشته شود و این قوانین به صورت ثابت و همیشگی اجرا شوند و نتایج مثبت برای دنبال کردن آنها و نتاج منفی برای عمل نکردن به آنها ارایه شود.
مطمین شوید که کودتان متوجه قوانین شده است.
گفتن اینکه این کار را بکن و این کارا نکن به کودک کافی نیست. برای اینکه مطمین شوید کودکتان قوانین را می داند لیستی از آنها تهیه کنید و به دیوار خانه بزنید. (برای َاطلاعات بیشتر در رابطه با این موضوغع مجله بیش فعالوژی با موضوع جدول روتین های روزانه را مطالعه کنید.)
گاهنامه بیش فعالوژی: برنامه روتین های روزانه (دانلود فایل)
مطمین شوید که لغات در قوانین به وضوح بیان شده اند. قوانین را مرور کنید و هر زمان که نیاز بود آنها را یاداوری کنید. فرزندتان را به داشتن روتین های روزانه عادت دهید.
دستورات واضح به کودک بدهید. ابتدا اسمش را صدا کنید که بتوانید توجه او را به خودتان داشته باشید. بعد دقیق به او بگویید که چه چیزی از او می خواهید. این کافی نیست که به ا و بگویید بچه خوبی باشد. چون او نمی فهمد که این خوب بودن به چه معنی هست. نتایج عمل نکردن به قوانین را نیز به او بگویید.
انتظار کامل بودن نداشته باشید.
یکتعادلی بین تحسین کردن او انتقاد کردن از او برقرار کنید. تعداد تحسین ها باید 3 برابر انتقادات باشد.
اگر شما منتظر نتایج فوری و مستقیم باشید ممکن است کودکتان را با شکست مواجه کنید. به جای آن روی قدم های کوچک تمرکز کنید و به تدریج به سمت نتایج دلخواه حرکت کنید.
اگر متوجه شدید که خیلی زیاد دارید انتقاد می کنید، استانداردهایتان را کمی کمتر کنید. شما با این کار فقط خودتان یا فرزندتان را عصبانی می کنید.
از جملات اگر / انگاه برای تشویق رفتار مثبت و پاداش دادن به فرزندتان استفاده کنید. اگر کودکتان اجازه گرفت که کار مورد علاقه اش را انجام دهد، به او بگویید که اول باید کاری که دوست ندارد را تمام کند بعد می تواند سراغ کار دلخواهش برود. برای کودکان کوچکتر خیلی مهم است که کار مورد علاقه یا پاداش دقیقا بعد از رفتار اتفاق بیافتد.
سیستم امتیاز دهی براساس زتون ها برای پاداش ها و جریمه ها ایجاد کنید.
یک راه موثر برای تشویق کودکتان برای اطاعت از دستورات، استفاده از زتون ها است. هر بار که کودک کار خواسته شده را انجام می دهد ژتون به دست می اورد و هربار که انجام ندهد، ژتون از دست می دهد. در پایان روز می تواند ژتون هایش را با موضوعات مورد علاقه اش تعویض کند.
با بزرگتر شدن کودک سیستم انضباطی خود را تغییر دهید.
ابزارهای خاصی مثل تایم اوت ممکن است در مورد نوحوانان خوب عمل نکند. بهتر است به جای آن از انجام 5 دقیقه کار نامطلوب مثل تمیز کردن سرویس بهداشتی استفاده کنید.
از معلم فرزندتان می توانید بخواهید که یک سیستم امتیاز دهی رفتاری مثل شما در کلاس ایجاد کند.
یکی از بهترین ابزارهای همکاری والد و معلم استفاده از کارت های گزارش روزانه هست. با معلم صحبت کنید و رفتارهایی که هدف شما هست و دوست دارید در کودک ایجاد شود را مشخص کنید. ” برای مثال انجام دادن تکالیف در محدوده زمانی تعیین شده” . در پایان هر روز مدرسه معلم می تواند یک ارزیابی سریع از انجام رفارهای هدف توسط کودک داشته باشد و کارت را همراه با کودک به خانه بفرستد. سپس در خانه والدین به خاطر انجام درست کارها به او پاداش می دهند.
