کلینیک مجازی بیش فعالی و کم توجهی ADHDLOGY – دکتر مهدیس مقصودلو
بیش فعالی با افزایش سن از بین نمی رود اما متاسفانه اغلب افراد نشانه های بیش فعالی در این بازه سنی را نادیده می گیرند و به آن توجهی نمی کنند.
افرادی که ارزیابی بیش فعالی بزرگسالان را انجام می دهند نباید خودشان را محدود به نشانه های نوشته شده در راهنمای تشیخصی آماری اختلالات روانی (DSM-5) کنند چون اغلب نشانه ها برای کودکان طراحی شده اند و بیانگر تجربیات یک بزرگسال از بیش فعالی نیستند. به دست آوردن اطلاعات درباره کودکی افرادی که الان بزرگسال هستند، کمک کننده هست ولی نشانه ها و رفتارهای امروز ارزشمندی بیشتری دارند، چون ارزیابی صرفا بر اساس نشانه های کودکی ممکن است منجر به اطلاعات غلط شود.
چه درمان ها و مداخلاتی برای افراد مسن تر بیش فعال توصیه می شود؟
داشتن یک سبک زندگی که در آن عادت های روزانه مفیدی وجود دارد باعث بهبود سلامت و عملکرد شناختی می شود و اهمیت زیادی دارد:
- خواب: در طول مراحلی از خواب عمیق، مغز ما از سم هایی پاک می شود که می توانند شروع کننده آلزایمر باشند و خواب کافی برای سلامت و عملکرد خوب مغز و بدن لازم هست.
- تغذیه: غذاهای با چربی کمتر و داشتن پروتئین در هر وعده گلوکز لازم را برای مغز فراهم می آورد.
- مدیریت استرس : هرچه استرس کمتر باشد، فرایندهای شناختی مغز شما بهتر عمل می کنند.
- ورزش: ورزش می تواند بر بهبود سطح توجه و بهبود عملکرد مغز اثر گذار باشد.
- ارتباط با دیگران: تعاملات احتماعی اهمیت زیادی دارند. بزرگسالان بیش فعال لازم است که با دیگران مرتبط باشند. روابط سالم خلق و تمرکز را بالا نگه می دارد.
آیا واقعا مهمه که در نیمه دوم زندگی تشخیص بیش فعالی داده شود؟ تشخیص بیش فعالی در هر بازه سنی سودمند هست و بزرگسالی و پیری هم مستثی نیست. زندگی کردن با بیش فعالی تشخیص داده نشده، شرایط را پر استرس می کند و افراد درباره خودشان احساس بدی خواهند داشت. خود تشخیص به تنهایی نیمی از مسیر درمانی هست و به افراد در نیمه دوم زندگی اجازه می دهد که به زندگی خودشان ساختار مجددی بدهند. مهم است که افراد مسن خودشان را نادیده نگیرند و به خودشان فرصت بهتر زندگی کردن بدهند.
[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: نشانه های رایج اما مورد غفلت واقع شده در بزرگسالان بیش فعال ]
