بسیاری از افراد بیش فعال تلاش می کنند که در همه موقعیت ها خوب عمل کنند (هم در کار، هم در خانه و هم در روابط بین فردی) و انگار باید در همه حال در تلاش باشند که ضعف های خود را جبران کنند. آنها به خودشان زنگ تفریح نمی دهند و هر گاه بیش فعالی خود رابپذیرند و بخواهند راحت تر زندگی کنند، احساس گناه می کنند. آنها دارند مداوم با نشانه های نقص توجه و بیش فعالی خود می جنگند و وقت استراحت کردن ندارند. در نتیجه احساس استرس و اضطراب زیادی می کنند.
اما نکته مهم این است که هرچه سطح استرس خود را پایین تر نگه دارید، عملکرد بهتری خواهید داشت. بنابراین یادگرفتن اینکه ریلکس باشید، جزء مهمی از درمان شما خواهد بود. فراوانی و طول زمانی که شما صرف کاهش استرس خود می کنید، اهمیت زیادی دارد. بدن و ذهن شما در طول روز استحقاق آرامش دارد.
باید باورتان نسبت به تنبل بودن را از باورتان درباره ریلکس کردن مجزا کنید. ریلکسیشن باعث می شود که شما سطح انرژی بدنتان را بالا نگه دارید همانطور که اب و غذا این کار را می کنند.
فرض نکنید که شما فقط زمانی می توانید ریلکس کنید که به هدفتان دست پیدا کرده باشد. شما بعد از دستیابی به هدف می توانید یک امتیاز اضافه به خودتان بدهید. به جای اینکه در برنامه هر روزه خودتان فعالیت های آرام بخش را قرار بدهید:
یوگا
حمام اب داغ
ماهی گیری
پیاده روی
گوش دادن به موسیقی آرام بخش
ماساژگرفتن
کتاب خواندن
فیلم نگاه کردن
نگاه کردن به ستاره ها و ماه
نفس عمیق کشیدن
نوشتن
دوچرخه سواری
وقت گذراندن با دوستان
مهم نیست که شما با کدام روش ریلکس می کنید ولی مهم است که این کار را برای خودتان حتما انجام دهید.
این کار برای مغز و قلب شما لازم است.
[برای کسب اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: از کجا بفهمم که درمان دارویی من موثر و درست است؟ ]