چون هوش بالایی داری، بیش فعال نیستی!!!!!!!

اختلال نقص توجه و بیش فعالی در بین افراد جامعه با هر سطح هوشی می تواند وجود داشته باشد و بعضی از این افراد، از هوش بالایی برخوردار هستند. همپوشی زیادی وجود دارد بین ویژگی های افرادی که بیش فعالی، هوش بالا و خلاقیت دارند مثل کنجکاوی، ناتوانی در منتظر ماندن و صبور نبودن، انرژی زیاد، تحمل کم برای خستگی، عدم همرنگی، خطر پذیری و مقاومت در برابر منبع قدرت.

افراد با هوش بالا که اختلال نقص توجه و بیش فعالی دارند در کارهایی که نیاز به تفکر واگرا دارند که خودجوش، غیر همرنگ با سایر افراد جامعه، متفاوت  و خارج از بافت های مرسوم فکری هست، خوب عمل می کنند. انها معمولا در کارهایی که نیاز به تفکر همگرا دارد که دقت و منطق و سرعت می خواهد مثل آزمون های ورودی دانشگاه ها عملکرد پایین تری دارند.

بسیاری از افراد با هوش بالا وقتی به پزشک مراجعه می کنند تعجب می کنند که چرا نشانه های اختلال آنها نادیده گرفته می شود و از پزشک این پاسخ را می شنوند که ” تو نمی توانی اختلال نقص توجه و بیش فعالی داشته باشی  چون خیلی باهوش هستی” .

هوش با اختلال نقص توجه و بیش فعالی هیچ منافاتی ندارد.

بسیاری اعتقاد دارند که داشتن هوش بالا همه چیز را در زندگی آسان تر می کند حتی مدیریت نشانه های اختلال نقص وجه و بیش فعالی را. اما مطالعات نشان داده اند که هوش بالا نمی تواند هیچ فردی را از مشکلات مرتبط با کارکردهای اجرایی و اختلال در تنظیم هیجانات مصون نگه دارد.

علی رغم توانایی ها و استدادهای بالا، افراد بزرگسال بیش فعال با هوش بالا مشکلات شناختی بیشتر و مشکلات بیشتر در عملکرد و اختلالات همراه بیشتر به نسبت افراد دارای هوش بالا ولی بدون بیش فعالی را نشان می دهند.

در واقع شدت مشکلات مرتبط با کارکردهای اجرایی مثل حافظه فعال و سرعت پردازش آنها تفاوتی با افراد بیش فعال دارای هوش متوسط ندارد.

چالش های خاص و منحصر به فرد همراه با افراد بیش فعال با هوش بالا

افرادی که با هوش بالا و یا باهوش شناخته می شوند معمولا هوش خود را به عنوان یک منبع قوی و حمایت کننده عزت نفس خود در نظر می گیرند. از آنها انتظار می رود و خودشان هم انتظار دارند که موفق باشند. آنها موفقیت زیادی در مدرسه به دست می اوردند  همین باعث می شود که فکر کنند موفقیت همیشه با آنها همراه است.

اما برای افراد بیش فعال مسیر موفقیت یک جایی از افراد با هوش بدون بیش فعالی جدا می شود. این افراد از لحاظ رشد مهارت های اجتمااعی و هیجانی معمولا حدود3 سال از همسالان با رشد نرمال خود عقب تر هستند اما از لحاظ آموزشی حدود 3 سال از همسالان خود جلوتر هستند. این تفاوت در عملکرد برای افرادی که با افراد بیش فعال زندگی می کنند خیلی گیج کننده و دردناک است.

با افزایش سن همانطور که انتظارات تحصیلی بالاتر می رود و سرعت و پیچیدگی مطالب بیشتر می شود عملکرد این افراد گیج کننده تر می شود و انگار آنها نمی توانند منطبق بر پتانسیل های خود عمل کنند. والدین و معلمان این افت تحصیلی را به خستگی، بی دقتی و تنبلی نسبت می دهند و نوجوان را به خاطر نداشتن تبیین درست از این افت خود سرزنش می کنند.

بعد به دلیل عدم دانش کافی فرد شروع به خود سرزنشی می کند که چرا من اینقدر تنبل شدم؟ چرا عملکردم اینقدر پایین آمده؟ و همه مشکلاتی که دارد را به خودش نسبت می دهد  و تاثیر بیش فعالی را بر خودش نادیده می گیرد.

 بحران هویت افراد بیش فعال با عملکرد بالا

موفقیت تحصیلی می تواند خیلی تحت تاثیر نشانه های بیش فعالی قرار بگیرد. افراد بیش فعال زیادی بوده اند که در بزرگسالی به خاطر نشانه ها از دانشگاه اخراج شده اند. اما هنوز هم باور دارند که هوش زیاد به آنها کم خواهد کرد که بر این مشکلات پیروز شوند.

هوش بالا کمک می کند که نشانه های بیش فعالی را جبران کند اما به قیمت مشکلات هیجانی که ایجاد می کند. برای مثال اگر فردی در جمع ارائه دارد شاید همه تلاش خود را به خاطر هوش بالایش بکند تا پاورپوینت بدون نقصی ارائه بدهد و کمتر اهمال کاری کند یا کمتر ر کارش به حالت هایپرفوکوس برود اما احساس خستگی، اضطراب زیاد، خود ارزیابی های منفی و بی رحمانه و گوش به زنگ بودن برای واکنش های منفی، ناامیدی و شرم خواهد داشت و در نتیجه همیشه اضطراب و استرس همراه آنها خواهد بود چون می خواهند کامل عمل کنند.

داشتن آی کیو بالا به این معنی نیست که شما احساس باهوش بودن می کنید.

این افراد خودشان را به سختی ارزیابی می کنند و از اینکه نمی توانند تندتر پردازش کنند، بیشتر به خاطر بیاورند، بهتر دستورات را دنبال کنند و  پاسخ های هیجانی کمتری که دارند، شرمنده هستند. این خیلی دردناک هست که آنها باید دو برابر بیشتر تلا ش کنند تا به نصف توانمندی های دیگران دست پیدا کنند. این جمله را همیشه می گویند که اگر من واقعا باهوش بودم، این مشکلات را نداشتم.

افرادی که معمولا نشانه های بیش فعالی و هوش بالا را با هم دارند و این توانایی ها به درستی هدایت شده است،  همان کسانی هستند که در آینده کارافرینان و مدیران موفق خواهند شد. در واقع چیزی که آنها را متفاوت می کند این است که آنها از دریچه متفاوتی به خودشان و دنیا نگاه کردند و برای تو هم این فرصت وجود دارد که برچسب ها را به شکل دیگری نگاه کنی  و موفقیت خودت را از طریق این ویژگی های متفاوت کسب کنی.

قدم های برای پذیرفتن بیش فعالی و هوش خودتان

شاید شما نتوانید سیم کشی متفاوت مغز خودتان را عوض کنید، اما راه های بسیاری وجود دارد که احساس ارزشمندی بیشتری بکنید.

 همه چیز را درباره مغز بیش فعال خودتان یاد بگیرید. مطالعه کنیدف وبینار شررکت کنید، در گروه های آنلاین شرکت کنید. اینگونه می توانید بفهمید که چرا همیشه نمی توانید واکنش هایستا را کنترل کتید جدا از اینکه چه قدر باهوش هستید. خییلی ارامش بخش است که احسسا کنید افراد زیادی شرایط شما را دارند.  و تنها نیستید.

برچسب ها را کنار بگذارید. شما نشانه ها، تشخیص ها یا ای کیو ی خود نیستید. آن چیزی که هسیتد را از برچسب هایی که دارید و محدودکننده هم هستند، جدا کنید. با این روش جنبه های واقع گرایانه تری از خودتان را می توانید ببینید و نه آن چیزی که همیشه می بینید و فکر می کنید، باید باشید.

به کمک یک درمانگر، دوست و یک همسر و حامی سعی کنید خود واقعیتان ر ا تجربه کنید.

به خودتان یاداوری کنید که هکه افراد با موضوعاتی در زندگی دست و پنجه نرم می کنند و همه همیشه حس خود کنترلی بر خودشان ندارند.

از خودتان بیشتر مراقبت کنید. تغذیه خوب، خواب خب، مدیریت استرس، سرگرمی ها و ارام سازی بدنی داشته باشید. اینها پیام ارزشمند بودن را به شما می رساند.

از استعدادهای خود لذت ببرید. ممکن است احساس کنید توانمندی ندارید چون به راحتی دسترسی به آنها ندارید. این انتظار نمی رود که  یک هنرمند هر روز یک اثر هنری خلق کند. پس برای خودت استانداردهای بالا قرار نده.  هر زمان که توانستی از استعدادها و راه حل های عالی که در زندگی داری استفاده کنی خودت را تحسین کن.