دانشمندان در تحقیقات خود راهی را یافتهاند که بتوانند پیشبینی کنند کدام زوجین احتمال بیشتری دارد که از هم جدا شوند و طلاق بگیرند. نتیجه مطالعات آنها نشان داده است زوجهای که در مقابل هر یک بار تعامل منفی که درطی روز با هم دارند 5 بار تعامل مثبت نداشتهاند. درواقع قانون 5 به 1 می تواند هر رابطهای را بیمه کند چه رابطه بین زن و شهر چه رابطه بین والدین و فرزندان.
به خاطر چالشها و محرکهای حواس پرت کن زیادی که در طی روز برای افراد اتفاق میافتد، ارتباطات بین افراد خانواده اغلب فرسایشی میشود. به همین دلیل والدین باید مراقب باشند که به طور مکرر با فرزندان خود مجدد ارتباط برقرار کنند تا فرسایشهای به وجود آمده را جبران کنند. اگر فرزندان ما از ما فاصله بگیرند به سمت چیزهای دیگر مثل گروه دوستان، وسایل دیجیتالی و.. برای ارتباط برقرار کردن میروند. درواقع والدین نباید فقط به حضور فیزیکی فرزند خود در اطرافشان اهمیت دهند و ارتباط هیجانی و احساسی با فرزند نیز اهمیت بالایی دارد.
درواقع یک والدگری خوب اتفاق نمیافتد مگر اینکه شما ارتباط خوبی با فرزندتان داشته باشید. برای ایجاد ارتباط به نکات زیر توجه کنید:
1- به ارتباط اهمیت بدهید. اگر فرزند شما ببیند که برای شما مهم است که با او ارتباط برقرار کنید او هم به سمت شما خواهد آمد.
2- شروع و پایان ارتباط را برای فرزندتان مشخص کنید. وقتیکه برمیگردید به خانه سلام بکنید و موقع رفتن خداحافظی کنید. سعی کنید صبحها بعد از بیدار شدن او از خواب با او ارتباط کلامی و فیزیکی برقرار کنید و از او برای صبحانه دعوت کنید. اینها چیزهای خیلی واضحی است ولی خیلی از خانوادهها انجام نمیدهند. تحقیقات نشان دادهاند مردانی که همسرانشان را صبحها میبوسند، طولانیتر زندگی میکنند، و شادتر هستند و درآمد بیشتری دارند این موضوع هنوز روی بوسیده شدن فرزندان توسط والدین مطالعه نشده است.
3- وقتیکه از لحاظ فیزیکی با فرزندتان در ارتباط هستید سعی کنید کاملاً به ارتباط خود توجه کنید و موضوعاتی مثل جلسه ای که دارید یا پیام موبایلتان حواس شما را پرت نکند.
4- موقع برقراری ارتباط عوامل حواس پرت کن را به حداقل برسانید. برای مثال اگر فرزند شما قرار است با شما به مدرسه برود اخبار رادیو را خاموش کنید تا بتوانید برای ارتباط با او وقت بگذارید.
5- خلقتان را با خلق کودکتان همخوان کنید. درست است که وقتی از سر کار برمیگردید خستهاید، اما باید بتوانید خلق خود را برای ارتباط با کودکتان بالا نگه دارید.
6- هم سطح کودکتان شوید. این کار برای کودک نوپا یعنی خم شدن و گرفت تماس چشمی او برای کودک بزرگتر یعنی مثل او بازی کردن و یا جلب توجه او بهروشهای کودکانه.
7- با کودکتان زمانی برای نشستن روی زمین و انجام بازیهایی در فضای روی زمین داشته باشید مثل ساختن لگو روی زمین یا ماشین بازی. براب کودک بزرگتر می تواند دراز کشیدن روی زمین و خواندن یک کتاب طنز با هم باشد.
8- قانون 5 به 1 را فراموش نکنید.
[برای کسب اطلاعات بیشتر، پست مقابل را مطالعه کنید: چگونه هوش هیجانی را در کودکم پرورش بدهم؟]