وقتی که دکترها فکر می‌کنند بیشتر از مامان‌ها می‌دانند

داشتن یک کودک بیش‌فعال یا دارای نیازهای ویژه باعث می‌شود شما نصیحت‌هایی را از افراد مختلف بشنوید:
” پسر دوست من بیش‌فعال بود و با رژیم گلوتن فری درمان شد.
اگر بیشتر تنبیهش کنی، رفتارش درست می‌شود.
تنها مشکل او این است که خرابکار هست.
فرزند تو به خاطر بی‌انگیزه بودن نمی‌تواند هیچ‌وقت موفق شود.
و…”

این‌ها نمونه حرف‌هایی هست که از آدم‌های اطراف می‌توانید بشنوید. معمولاً والدین به شنیدن این حرف‌ها عادت می‌کنند و بعد از یک مدت یاد می‌گیرند این دسته از جملات را نادیده بگیرند. اما دسته‌ای دیگر از نصیحت‌ها یا حرف‌ها هستند که خیلی زیاد باعث ناراحتی و رنجش والدین دارای کودک بیش‌فعال یا با نیاز ویژه می‌شود. این حرف‌ها معمولاً از سمت درمانگرانی گفته می‌شود که فکر می‌کنند همه‌چیز را درباره کودک می‌دانند و جلوی خودشان را برای زدن بعضی از حرف‌ها نمی‌گیرند.

گاهی والدین از درمانگران ناراحت هستند به این دلیل که احساس می‌کنند خودشان بیشتر از فردی که فقط 10 دقیقه برای ارزیابی فرزند آن‌ها وقت صرف کرده، در مورد فرزند خود اطلاعات دارند.
برای مثال والدی گزارش می‌داد، فرزندش هم علائم اتیسم، هم بیش‌فعالی و هم دیسگرافیا داشته و برای درمان مراجعه کرده بود، ولی درمانش اثربخش نبوده چون درمانگر دائم به دنبال نشانه‌های کلاسیک اتیسم مثل تماس چشمی پایین و رفتارهای تکراری فرزند او بوده و سایر مشکلات او را نادیده می‌گرفته. این درحالی‌که است که می‌گوید کودک او مشکلات زیادی مثل مسائل پردازش حسی، مشکل در تنظیم هیجانات، نقص در ارتباطات غیرکلامی، مشکل در پذیرش تغییرات و… داشته.

[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: آزمون خود ارزیابی اختلال یادگیری کودکان ]

اما او امیدش را از دست نداده و تلاش کرد تا درمانگری را پیدا کند که بتواند به دانش و آگاهی او اهمیت قائل شود و به خودش گفت مهم نیست چه قدر تلاش و هزینه می‌کنی، باید بتوانی یک فرد مناسب را برای درمان پیدا کنی.

شما باید به عنوان یک والد آگاه باشید، در صورتی که به یک یا چند متخصص مراجعه کردید اما ارزیابی تشخیصی یا روند درمان به صورتی که شما انتظارش را دارید، پیش نرفت این به معنای بی‌اثر بودن درمان نیست. وظیفه شما هست که تلاش بیشتری برای پیدا کردن یک فرد متخصص در حوزه مشکلات کودک خود انجام دهید تا به بهترین نتیجه دست پیدا کنید.
از طرف دیگر گاهی افراد متخصص در حوزه‌های تشخیص مانند روانپزشکان یا روانشناسان به دلیل مواجهه زیاد با یک اختلال و یا مشهود بودن نشانه‌های اختلال در کودک، با سرعت بیشتری می‌توانند به تشخیص دست پیدا کنند چرا که برای تشخیص دسته‌ای از نشانه‌ها باید وجود داشته باشد و مشاهده بالینی کودک و همین‌طور گزارش‌های والدین به‌وضوح بیانگر آن نشانه‌ها هست. پس این نکته را به خاطر داشته باشید که کوتاه بودن یک جلسه تشخیصی بخصوص وقتی به روانپزشک برای تشخیص مراجعه می‌کنید لزوماً به معنی بی‌کیفیت بودن جلسه نیست.
روانشناسان چون وظیفه طراحی برنامه درمان را بر عهده دارند، معمولاً اطلاعات را با جزییات بیشتری از خانواده دریافت می‌کنند تا به طراحی و اجرای هرچه بهتر برنامه درمان کمک نماید.

[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: تشخیص بیش فعالی برای کودکان 2-5 سال ]

[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: مثل الگو را پیدا کن: تمرینات دقت و توجه برای کودکان 3-8 سال (دانلود فایل) ]