نامه ای برای معلم فرزندم

آنچه که آرزو داشتم معلم فرزندم در رابطه با بیش فعالی او می دانست:

معلم عزیز:

• آرزو داشتم که می دانستی فرزندم نمی خواهد که رفتار نامناسبی داشته باشد، آنچه که رفتار بد دیده می شود، می تواند به خاطر خستگی، احساس خجالت یا دست پاچه شدن او باشد. اگر او هر یک از این احساسات را داشته باشد؛، مغز او از طریق دعوا کردن، تکان خوردن یا بی توجهی پاسخ می دهد.
• آرزو داشتم که می دانستی فرزندم نمی خواهد وسط حرف شما بپرد. قطعه پیشانی مغز او که مسئول کنترل رفتار ها است، در مقایسه با همسالانش رشد نایافته است.
• آرزو داشتم که می دانستی فرزند من بیشتر از سایر دانش آموزان نیاز به تشویق دارد. او خیلی زیاد از دیگران می شنود که “حرف نزن”، “خوب تلاش نکردی” و جملاتی مشابه این که این جملات به او احساس شکست و بد بودن می دهد.
• آرزو داشتم که می دانستی تکالیف بزرگ و زیاد برای او خیلی سخت است. هرچه بیشتر تکالیف را به قطعات کوچکتر تقسیم کنی، او راحت تر انجام می دهد.
• آرزو داشتم که می دانستی وقتی به او میگویی کارش را خوب انجام داده است، چه واقعا اینگونه باشد یا نه، باعث می شود که روز بهتری را پشت سر بگذارد.
• آرزو داشتم که می دانستی وقتی او می گوید “فراموش کرده ام” نه بار از ده بار او واقعا فراموش کرده است. این صرفا یک بهانه نیست. او نمی تواند اطلاعات را مانند دیگر دانش آموزان در ذهنش نگه دارد.
• آرزو داشتم که می دانستی چه قدر برایش سخت است بعد از ورود به کلاس سریعا درسش را شروع کند. او تازه از سالن مدرسه و صحبت با دوستانش به کلاس آمده و خیلی برایش سخت است که 50 دقیقه آرام در کلاس بشیند. مغز او می گوید” نه، دیگه بسه، من می خواهم یک کار جالب انجام بدهم.”
• آرزو داشتم که می دانستی چه قدر زمان می برد تاپسرم تکالیفش را تکمیل کند. کاری را که دانش آموزان دیگر در 15 دقیقه انجام می دهند، او 1 ساعت طول می دهد. وقتیکه والدین دانش آموز بیش فعال از معلم می خواهند که تکالیف فرزندشان را کم کند، قصد ندارند که به او کمک کنند از زیر بار کارها در برود. ما دوست داریم فرزندمان موضوعات درسی را یاد بگیرد اما می خواهیم به توانایی خودش برای تکمیل تکالیف اطمینان پیدا کند به جای اینکه فکر کند انها هیچ وقت تمام نمی شوند.
• آرزو داشتم که می دانستی فرزندم خود کنترلی کمی دارد. بسیاری از اوقات او نمی داند که دارد بی احترامی می کند یا کار نامناسبی را انجام می دهد. از او سوالاتی بپرسید که کمک می کند یاد بگیرد خودش را ارزیابی کند اما این کار را در محیط خصوصی انجام دهید و نه در جمع کلاس.
• آرزو داشتم که می دانستی او متوجه نشانه های اجتماعی نمی شود برای همین خودخواه یا بی تفاوت به نظر می رسد. هر چه مردم بیشتر با او با احترام و علاقه رفتار کنند، بیشتر احتمال دارد که این مهارت ها را به دست بیاورد.
• آرزو داشتم که می دانستی فرزندم نمی تواند در محیط های بدون ساختار مثل سایر دانش آموزان عمل کند. اگر زمان هایی از کلاس شما بدون ساختار است، با او در رابطه با قوانین کلاس در این ساعت ها خصوصی صحبت کنید.
• آرزو داشتم که می دانستی اینکه او بیش فعال است باعث شرمندگی او نیست. این قسمتی از او است. والدین او هم تلاش می کنند بر روی نقاط قوت او دست بگذارند و توانمندی های او را پرورش دهند.
• آرزو داشتم که می دانستی باید توجه کامل او را بگیرید قبل از اینکه دستوری را به او بدهید، چون در غیر اینصورت ممکن است او فقط قسمتی از آنچه که گفته شده را بشنود.
• آرزو داشتم که می دانستی به عنوان والد یک کودک بیش فعال، تعامل مداوم با شما خیلی مهم است. اگر او در روز خاصی در کلاس مشکل ایجاد کرده اجازه دهید که من بدانم. اگر تکلیف خاصی به او داده اید، اجازه دهید که من بدانم. من واقعا دوست دارم با شما همکاری کنم تا فرزندم به موفقیت دست پیدا کند.
• آرزو داشتم که می دانستی او ممکن است در یک چرخه خوب انجام دادن و انجام ندادن کارها درگیر شود. ممکن است برای دو هفته تکالیفش را مرتب بیاورد ولی 1 هفته با او مشکل پیدا کنید. انگیزش در کودکان بیش فعال افت و خیز دارد.
• آرزو داشتم که می دانستی چه قدر برای او تمرکز کردن سخت است. بخصوص اگر موضوع خسته کننده باشد. مغز کودک بیش فعال به نسبت سایر دانش آموزان نیاز به تحریک بیشتری دارد.
• آرزو داشتم که می دانستی این که در کلاس حرکت می کتد به این معنا نیست که گوش نمی دهد. بلکه حرکت کردن به مغز او کمک می کند که بیشتر تمرکز کند.
• آرزو داشتم که راه های متفاوتی را به او پیشنهاد می دادی تا به شما نشان دهد که مطلب آموزش داده شده را بلد است. او اغلب به سختی می تواند دانشش را در قالب لغات بیان کند اما این کار را در بعضی موارد با نقاشی راحت می تواند انجام دهد.
• آرزو داشتم که می دانستی مغز فرزندم نمی تواند چیزهایی که می بیند یا می شنود را فیلتر کند. او نمی تواند تصمیم بگیرد چه چیزی مهم است و چه چیزی اهمیت ندارد. هرچیزی که او می بیند و یا می شنود برای مغز او اهمیت یکسانی دارد.
• آرزو داشتم که می دانستی جک گفتن و بیانجملات بامزه در کلاس درس برای جلب توجه، روش او برای مهم جلوه دادن خودش است. او به خانه دوستانش دعوت نمی شود، او در تیم ورزش مدرسه راه داده نمی شود و …. او توسط همسالانش فردی آزاردهنده و نا خوشایند دیده می شود. این یک مکانیسم دفاعی است برای اینکه نشان دهد او هم جذاب است.
• آرزو داشتم که می دانستی چه قدر او حساس است. یک روز حالش خیلی خوب است و یک روز دیگر خیلی ناآرام و بی قرار است. هر چه بیشتر با او همراه شوید، بهتر است. وقتیکه از او ناامید می شوید، او کاملا ان را احساس می کند. او نمی خواهد شما را ناامید کند، ولی برایش سخت است که خودش را کنترل کند. صدای درونی به او می گوید که او شکست خورده است و فرد خوبی نسیت.
• درنهایت، آرزو دارم که بدانی چه قدر خوشحالم و متشکرم که شما معلم فرزند من هستی. شغل شما آسان نیست و این یک کار قلبی است. اگر هیچ کسی نداند که چه قدر کار شما سخت است، من می دانم. همدلی و درک شما از فرزندم چیزی است که من هرگز فراموش نخواهم کرد. فرزندم هم همینطور.(ترجمه شده از دلنوشته های مادری برای فرزندش)معرفی کتاب: مدیریت مشکلات مرتبط با مدرسه و تکالیف در کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی