کلینیک مجازی بیش فعالی و کم توجهی ADHDLOGY – دکتر مهدیس مقصودلو
نوجوانان چه می خواهند؟
آنها معمولا این چهار چیز را می خواهند:
فرصتی برای آنکه مثل بزرگسالان عمل کنند.
تصمیمات و گزینه های خودشان را داشته باشند.
به عقایدشان ارزش و احترام گذاشته شود.
خودشان تصمیم بگیرند که چه قوانینی داشته باشند و چگونه.
چالش بزرگ این است که این تصمیمات را به شکل عاقلانه ای بتوان به کار گرفت که هم او را برای رسیدن به اهدافش باانگیزه کند و هم حس استقلال به او بدهد.
در ابتدا اجازه دهید که نوجوان شما مطمین شود که شما می خواهید به او کمک کنید تا به چیزی که میخواهد برسد. بعد با هم روی چیزی که او می خواهد تمرکز کنید و بهترین راه را برای آن پیدا کنید. او به احتمال یبشتری با شما همراهی می کند، اگر احساس کند خودش در این انتخاب ها نقش داشته به جای اینکه دستور سایرین را دنبال کند.
اجازه بدهید هدف انتخاب کنند: بر اهداف فرزندتان تاکید کنید نه اهداف خودتان. شاید هدف فرزند شما تحصیلی نباشد. بهتر است سراغ علایق او بروید. “تو رو چه چیزی خوشحال میکنه؟ دوست داری در چه جیز متخصص شوی؟”
سوال بپرسید:
به نوجوان خود کمک کنید اهداف اختصاصی و واقع گرایانه بگذارد و یک طرح مشخص کند که چگونه می خواهد زمانش را برای اهداف صرف کند.
- هدفت چیه؟
- برای آن برنامه و استراتژی داری؟
- برنامه ات را برایم بگو.
- میخواهی کی شروع کنی؟
- چطور همه این برنامه ها را می خواهی به یاد بیاوری؟
این مسئولیت اهداف را به دوش خود نوجوان می گذارد . اگر پاسخ او به این سوالات نمی دانم بود، به او کمک کنید راهبردهایی پیدا کند.
بر استقلال او تاکید کنید:
به او بگویید که چگونه دستیابی به این هدف می تواند استقلال او را تقویت کند. وقتی که به هدفت برسی، یعنی مسئولیت پذیر هستی و تو میتوانی کار مورد علاقه ات را انجام دهی. اگر نگران اهداف او هستید که شاید غیر واقع بینانه هست از او بخواهید که آنها را باهم بازبینی کنید.
باهم کار کنید:
با هم لیست انجام کارها تهیه کنید. فکر کردن به این که بدون نوشتن خودم یادم بماند، بیهوده است و با هم برای رسیدن به مراحل آن تلاش کنید.
برای او پاداش قرار دهید:
برای رسیدن به هدف وجود یک سیستم تشویقی نیازهست. تمرین کرد لازمه دستیابی به اهداف است و مشوق ها محرکی برای تمرین هستند و به نوجوان حس پیشرفت می دهند.
عادل باشید:
سیستم پاداش منصفانه بگذارید. در مقابل یک کار بزرگ پاداش کوچک قرار ندهید .
پایداری روی هدف داشه باشید:
با توجه به تاخیر در رشد کارکردهای اجرایی فرزندتان احتمال زیادی دارد که او از مسیر خارج شود. تلاش کنید او را با کمک راهبردهای جبرانی به مسیر برگردانید.
