متیل فنیدیت هم تاثیری نداشت!

نوروترنسمیترهای (انتقال دهنده های عصبی) متفاوتی در مغز وجود دارند که در اختلال نقص توجه و بیش فعالی از بین همه آنها دو پامین و نور ادرنالین اهمیت بیشتری دارند. دوپامین در شناخت، حرکت، حافظه ، توجه به محرک های مرتبط و نادیده گرفتن محرک های غیر مرتبط و نورادرنالین در توجه، حافظه فعال وکنترل تکانه نقش دارد. در یک مطالعه که گیرنده های نورآدرنالین را در میمون ها بلاک کردند مشکلاتی در حافظ فعال، کنترل تکانه و فعالیت حرکتی بیش از حد در میمون ها مشاهده شد. سطح دو پامین و نوراپی نفرین باید به میزان خاصی باشد تا روی توجه تاثیر داشته باشد و تعداد بیش از حد آنها و کمتر از حد آنها مشکلاتی را در عملکردهای مغزی ایجاد می کند. مطالعه با حیوانات نشان داده است که میزان زیاد یا کم آنها علائم پرتحرکی در حیوانات ایجاد می کند.

ترنسپورتر های دوپامین و نوراپی نفرین نقش مهمی در کنترل سطح این نوروترنسمیترها در فضای بین سلولی ایفا می کنند. چون این ترنسپورترها میزان اضافی آنها را به داخل سلولی که از آن ازاد شده اند منتقل می کنند که به این فرایند جذب مجدد گفته می شود.

دوپامینی که در نورون پیش سیناپسی تولید می شود در ادامه در فضای سیناپسی قرار می گیرد و بعد توسط گیرنده های دوپامینی جذب می شود. اگر میزان دوپامین در فضای بین دو سلول زیاد شود ترنسپورتر آنها را به نورون پیش سیناپسی برمی گرداند. وقتی ترنسپورترها با سرعتی بیش تر از حد معمول فرایند بازجذب را انجام می دهند فرصت اینکه دوپامین بخواهد اثرات مفید خودش را در فضیا بین سلولی بگذارد، از آن می گیرند.

مطالعات تصویر برداری مغزی نشان داده اند که میزان ترنسپورترها در مغز افراد بیش فعال بیش از افراد نرمال است. افزایش ترنسپورترهای دوپامینی یکی از فرضیات اصلی در نوروپاتولوژی (آسیب شناسی عصبی) بیش فعالی است.

بعلاوه مطالعات تصویر برداری مغزی نشان دادند پس از درمان بزرگسالان بیش فعال با متیل فیندیت، ترنسپرترها توسط دارو بلاک شده اند یعنی دیگر امکان بازجذب نداشتند.

چرا متیل فنیدیت برای بعضی از افراد بیش فعال تاثیری ندارد؟ تصویربرداری های مغزی نشان داده اند در مغز این افراد ترنسپورتر های زیادی وجود نداشته است یعنی نقص های عملکردی آنان مرتبط با زیاد بودن ترنسپورترها نبوده. پس متیل فنیدیت که عملکرد آن بلاک کردن ترنسپورترهایی هستند که تعداد آنها زیاد  است نمی تواند برای آنها موثر باشد.

نیکوتین هم یکی از مواردی است که میزان این ترنسپورترها در افراد بیش فعال کاهش می دهد. شاید به همین خاطر بعضی افراد بیش فعال گرایش به مصرف سیگار دارند.

 فرضیه دیگر در رابطه با اختلال نقص توجه و بیش فعالی این است که میزان تولید دوپامین و نوراپی نفرین در افراد بیش فعال کمتر از سایر افراد است. داروهای آمفتامینی میزان رها شدن دوپامین و نورادرنالین را افزایش می دهند.