دختران ساکتی که بیش فعالی دارند اغلب نادیده گرفته می شوند. معلمان و والدین آنها را خیال پرداز، نامنظم و یا بی انگیزه برای تلاش کردن، می بینند. در هر کلاسی پسرانی هستند که تکالیف خود را انجام نمی دهند، از صندلی ها بالا می روند. آنها هیچ وقت تکالیف خود را تمام نمی کنند، با صدای بلند صحبت می کنند یا مداد خود را پرت می کنند. اغلب چنین پسرانی زیاد به دفتر مدرسه می روند و اینها همان پسرانی هستند که بیش فعال نامیده می شوند.
امااااااااااااا گروه دیگری هم در کلاس هستند که باهوش اند ولی اغلب خطاهایی از روی بی دقتی دارند. وسایل را فراموش می کنند. گاهی اوقات بی اجازه صحبت می کنند. اسامی سایر دانش آموزان، تکالیف یا کتاب های خود را فراموش می کنند. آنها ساکت تر از پسران گروه اول هستند. چطور میشه یک نفر باهوش باشه اما کودن باشه؟ این همان چیزی است ک نقص توجه نام می گیرد.
اما مسئله اینجاست که در این موارد کودک دختر دارای نقص توجه درک نمی شود و اغلب از او پرسیده می شود که چرا این طوری می کنی؟ یا مشکلت چی هست؟ و انتظار همه براین است که او بتواند منظم تر و یا وظیفه شناس تر باشد.
این دختران در مقایسه با پسرانی که در کلاس بی قرار هستند، معمولا تشخیص نمی گیرند و شناخته نمی شوند.