محیط طبیعی مزایای بسیار برای کودکان دارد اما در طول دهه اخیر فعالیتهای کودکان به داخل خانه اغلب محدود شده است. و کودکان معمولاً بیشتر از 44 ساعت در هفته در معرض وسایل دیجیتالی هستند و زمان تحرک بدنی آنها به حداقل رسیده است.
رفتن به طبیعت باعث ایجاد اعتماد به نفس در کودک میشود. شیوهای که کودکان در طبیعت بازی میکنند معمولاً ساختار کمتری دارد در مقایسه با بازیهایی که در خانه انجام میدهند. درواقع این باور را در ذهن کودک ایجاد میکند که او توانایی و قدرت کنترل اعمالش را در طبیعت دارد.
بازی در طبیعت باعث افزایش خلاقیت و تصویرسازی ذهنی کودک میشود. این سبک بازی فاقد ساختار به کودکان اجازه میدهد که به شکل معناداری با محیط اطراف خود تعامل داشته باشند. آنها میتوانند آزادانه فکر کنند ، فعالیتهایشان را طراحی کند و به دنیا به شکل خلاقانهای نزدیک شوند.
حس مسئولیتپذیری را آموزش میدهد. او با بازی در طبیعت میآموزد که از موجودات زنده اطراف خودش مراقبت کند. برای مثال ریشه گیاهان را از خاک بیرون نکشد یا گلها را نچیند.
بازی در طبیعت تحریکات حسی متنوعی را برای کودک فراهم میآورد. اگرچه به ظاهر طبیعت در مقایسه با بازی ویدئویی که کودک شما جلوی صفحه تلویزیون یا در موبایل انجام میدهد کمتر تحریک کننده است، ولی حسهای متنوعتری را فعال میکند، بویایی، دیداری، شنیداری و لامسه. و کودک یکه زمان کمی را در طبیعت میگذارند حسهایش ضعیفتر باقی میماند و تجربیات محیطی او کمتر خواهد بود.
باعث تحرک در کودکان میشود. اغلب فعالیتهایی که در محیط طبیعی انجام میشوند از نوع بازیهای حرکتی هستند . این فعالیت فیزیکی نه تنها برای بدن آنها مغید است بلکه باعث ایجاد تمرکز بیشتر میشود.
طبیعت باعث میشود کودکان فکر کنند. یک احساس منحصربهفرد در کودک ایجاد میکند که چگونه اجزاء محیط طبیعی عمل میکند.
خستگی و استرس را کاهش میدهد. محیط طبیعی توجه هدفمند و متمرکز ما را به خودش جلب میکند که مانع از خستگی مغز میشود.