سهم منحصر به فرد پدران در تنظیم هیجانی نوپایان

همانطور که برای همه آشکار است، نحوه ارتباط بین والدین و کودک بر رشد توانایی های مدیریت هیجانات کودکان تاثیر بسزایی دارد. بخصوص در این رابطه، نقش ارتباط مادر و کودک همیشه مورد تاکید بوده است. یافته جالبی در تعداد ی از مقالات اخیر به دست آمده است که قابل توجه است.

The Development of Toddlers’ Emotion Regulation within the Family System: Associations with
Observed Parent-Child Synchrony and Interparental Relationship Satisfaction, Kerr, et al, 2021

Cabrera, Fitzgerald, Bradley, & Rog- gman, 2014;

Volling et al., 2002.

رابطه با کیفیت بین پدر و کودک نوپا (زیر 3 سال) برای توسعه یکی از جنبه‌های تنظیم هیجانی در کودکان نوپا، یعنی شدت پریشانی عاطفی آن‌ها در طول انجام یک کار چالش‌برانگیز، به‌طور منحصربه‌فردی مهم است. بدین معنا که هر قدر رابطه بین کودک نوپا و پدر قوی تر باشد، وقتی کودک نوپا در حین انجام فعالیت با چالش یا مشکلی مواجه می شود، شدت هیجانات منفی کمتری را تجربه می کند. در حالی که در مطالعات رابطه قوی بین کودک نوپا با مادر، تاثیری بر این جنبه از تنظیم هیجانی کودک یعنی کمتر شدن شدت آشفتگی در مواجهه با تکلیف سخت نداشته است. این نتیجه نشان می‌دهد پدران سهم منحصر به فردی در رشد عاطفی کودکان دارند.