روش های باانگیزه کردن مغز بیش فعال برای انجام کارها

بسیاری از افراد بیش فعال در مقایسه با سایر افراد، دسترسی کمتری به قطعه پیشانی مغز خود دارند. جزییات زندگی در قطعه پیشانی مغز مدیریت می شوند. این قسمت مدیر مغز است و به افراد می گوید که لباس خود را در جای مناسب بگذارند یا به موقع برای رفتن به محل کار خانه را ترک کنند.

اما این کار کردهای اجرایی که در قطعه پیشانی مغز هستند در افراد بیش فعال درست عمل نمی کنند. بنابراین ممکن است به جای آن افراد از  قطعه لیمبیک مغز که مسئول هیجانات هست، برای به یاد اوردن چیزها، تصمیم گیری و با انگیزه کردن خودشان استفاده کنند. در واقع هیجانات به آنها می گویند که چگونه فکر کنند، برنامه ریزی کنند و عمل کنند.

روش هایی که افراد بیش فعال برای با انگیزه کردن خودشان استفاده می کنند:

بسیاری از افراد بیش فعال از اضطراب برای افزایش عملکرد خود استفاده می کنند. این کار انگیزه ای را تولید می کند که باعث حرکت آنها می شود تا کاری را انجام دهند.  وقتی شما موضوعاتی را فراموش می کنید، افکار اضطرابی به  شما کمک می کنند که این موضوعات را در حافظه نگه دارند. سیستم هشداردهنده اضطراب  اینگونه عمل می کند: کسی از ماشینش پیاده می شود و به خودش می گوید، من باید یادم باشد که در ماشین را قفل کنم. سپس افکار در ذهن شما با هم مسابقه می دهند ایا صدای بیب دزد گیر آمد؟ آیا دوباره قفل ها را چک کردم؟ نکنه کسی ماشینم را بدزدد. من دیگر پول ندارم ماشین بخرم.

افراد بیش فعال مشکل تمرکز خود را با افکار اضطرابی مسابقه ای خود و نگرانی جبران می کنند. این بخصوص در مورد افرادی که تشخیص داده نشده اند یا درما ن نشده اند، مصداق دارد.  اگر منطق ما نمی تواند انگیزه انجام کاری را در ما ایجاد کند، آنوقت ریختن گازوئیل – یعی همان اضطراب می تواند این شعله ها را راه بیاندازد.

وقتی که اضطراب شما خیلی بالا می رود، شما از کار فاصله می گیرید چون این کار باعث می شود قسمت هیجانی مغز کمتر فعال شود. اجتاب باعث می شود شما به سراغ انجام کار دیگری بروید و معمولا کاری هست که اهمیت کمتری دارد. این کار باعث کم شدن سطح اضطراب شما می شود و شما موقتا فراموش می کنید که چه کاری را باید انجام می دادید.

برای مثال وقتی شما باید پروژه ای را در محل کار تحویل دهید ممکن است مشغول کیک پختن برای کودکتان شوید. اجتناب به شما این فرصت را می دهد که احساس موفقیت کنید چون درگیر دستیابی به هدف دیگری شده اید. ممکن است به خودتان بگویید حداقل کودکم خوشحال شده است و حالا اون کار مهم را هم بعدا انجام خواهم داد.

اهمالکاری یک راه دیگر است برای اینکه به کار اصلی نپردازید و  اضطراب در این روش برای شروع کار بالا می رود. معمولا اینطور عمل می کند: شما باید کاری را شروع کنید اما هیچ دلیلی برای شروع فوری آن وجود ندارد، پس منتظر می مانید و منتظر می ماید و می مانید. تا زمانی که انجام به موقع آن غیر ممکن می شود و بعد یکدفعه اضطراب شدیدی به شما دست می دهد و به سرعت کار را انجام می دهید.

اهمال کاری باعث می شود که شما بهترین کاری را که می توانید عرضه کنید. اما گاهی فشار برای انجام کاری را فرایش می دهد. مثلا یک پروزه 25 صفحه ای را تا انتهای ترم تحصیلی به تعویق می اندازید و بعد در طی چند ساعت آن را انجام می دهید.

خشم می تواند به شما کمک کند که کارهای کوچکی که ماه ها انجام نداده بودید را انجام دهید. خشم باعث می شود شما احساس قوی تر بودن بکنید و شما را به سمت انجام آنچه که  می خواهید انجام دهید، سوق می دهد.

زمستان لعنتی، تهران لعنتی و.. ” این ها چیزهایی هست که وقتی شما مجبورید در آلودگی تهران بیرون بروید و  باید لبا س گرم بردارید، زنجیر چرخ بردارید و … ممکن است با خودتان بگویید. انگار باید عصبانی شوید تا کاری را انجام دهید.