این رفتارها جز نشانههای تشخیصی افراد بیشفعال محسوب نمیشوند اما بهصورت بالینی جز علائمی است که افراد در طی جلسات درمان گزارش میدهند. این رفتارها به حالت مزمن در بعضی افراد بیشفعال مشاهده میشوند و اغلب منجر به آسیب بدنی میشوند. در بعضی از موارد افراد بیشفعال به این رفتارهای خودآگاه نیستند و در بعضی موارد دیگر آگاه هستند اما به خاطر لذت یا درد ناشی از آن، توانایی ترک این رفتار را ندارند. آنها معمولاً نتیجه این رفتارها را دوست ندارند. نمونه این رفتارها میتواند جویدن ناخنها (اونیکوفاگیا) ، کندن موی سر(تریکوتیلومانیا)، کندن پوست بدن (درماتو فاگیا) باشد.
ناخن جویدن رفتاری است که فراوانی زیادی دارد. فرد معمولاً ناخن خود را با دندان میکند و آن را بیرون میاندازد. پس از کندن ناخن انگشت خود را با دقت نگاه و بررسی میکند. این افراد معمولاً صدف ناخن آسیبدیدهای دارند و نیازی به ناخنگیر برای مدتها پیدا نمیکنند. کندن موها میتواند به شکل گذاشتن موها داخل دهان یا بین دندانها،بازی کردن با موها با انگشت قبل از کندن، مالش دادن مداوم موها، پیچاندن آنها باشد. کندن پوست هم مثل کندن موی سر ابتدا با رفتارهایی مثل بازی کردن زیاد با پوست مثل ارنج شروع میشود یا فرد قسمتی از پوست را مداوم در آینه چک می کند و یا فکر میکند آن قسمت از پوست چیزی اضافه برای مثال آکنه یا زخم دارد که باید برداشته شود. پوست ممکن است بعد آن خونی یا متورم دیده شود. از عوارض رایج این مشکلات میتواند انزوای اجتماعی و افسردگی باشد.
چرا این رفتارها با بیشفعالی ارتباط دارند؟ کنترل تکانه کم در افراد بیش فعال میتواند در این رفتارها نقش زیادی داشته باشد. یا اینکه این رفتارها زمانی که خیلی در حالت تمرکز بالا (هایپرفوکوس) هستند، اتفاق بیفتد. بعلاوه استرس همراه با نشانههای بیشفعال را میتواند کاهش دهد. به خاطر پایین بودن سطح دوپامین در مغز، مغز از کلیه رفتارهای تحریککننده استقبال می کند حتی اگر این تحریکها با خطر یا درد همراه باشند. افراد بیشفعال معمولاً جستجوگر حسی هستند و این یک راه تحریک کردن حسها از طریق لمس کردن و .. هست. وقتی با تلاش پوستی کنده میشود حس برنده شدن به فرد انجام دهنده آن دست میدهد و این برای مغز بیشفعال خوشایند هست. این رفتارها همچنین مثل یک فیدجت عمل میکنند مثل وقتیکه شما سر خودکار خودتان را موقع انجام کاری دائم درمیآورید و سر جایش میگذارید.
نکته نهایی اینکه شرم و خجالت معمولاً مانع از این میشود که افراد به دنبال درمان این دسته از مشکلات بروند.