به همان اندازه که ویروس کرونا در جهان پخش شده است، اخبار مرتبط با آن نیز به شکل گستره و مکرر در حال انتقال است و این از دیدگاه روانپزشکی و روانشناختی خیلی خطرناک است. گاهی به نظر میآید که انگار کرونا تنها موضوعی است که ما در رابطه با آن صحبت میکنیم.
به همان میزان که این تجربه سخت است، برای بزرگسالان به نسبت کودکان میتواند این بیماری راحتتر جلوه کند. بزرگسالان از طریق نگاه به تجربیات زندگی خود میتوانند دیدگاهی را نسبت به این بیماری در ذهن خود شکل دهند که به آنها کمک میکند حال بهتری داشته باشند. اما ناشناخته بودن و فراگیر بودن ویروس کرونا برای کودکان و عدم وجود تجربیات و دیدگاههای یک بزرگسال در ذهن آنها می تواند تأثیر منفی زیادی در ذهن کودکان بگذارد.بخصوص وقتی کودکان آماده ورود به مدرسه یا استفاده از آموزش آنلاین میشوند اهمیت آن بیشتر هم میشود.
وقتی که کودکان متوجه میشوند که بزرگسالان اطراف آنها می توانند ایمنی و سلامت آنها را تضمین کنند، احساس درماندگی میکنند. ناایمن یو ترس در ذهن آنها غالب میشود و کودک ممکن است از این به بعد دنیا را جای ترسناکی برای زندگی ببیند و تنها راه زندگی کردن و نجات یافتن در آن را پرخاشگرانه، تدافعی یا به بدترین شکل عمل کردن بداند.
کودکان نباید در مواجهه با این بحران احساس ترس کنند و ما به عنوان والدین باید به آنها کمک کنیم. این وظیفه والدین، معلمان و همه شهروندان بزرگسال است که کمتر از این ویروس یک فاجعه بسایند و بر حس مسئولی پذیری و کنترل افراد بیشتر تأکید کنند.
در ادامه 4 مهارتی مطرح میشود که شما باید به فرزندتان آموزش دهید:
اولین نکته این است که ما به فرزندمان یاد دهیم، به همهچیزهای خطرناک باید اهمیت داد. همانطور که شما به فرزندتان آموزش دادی که خیابان خطرناک است و رد شدن از خیابان قوانین دارد و باید با دقت به ماشینها و چراغ عابر نگاه کند، کووید 19 هم مثل همان هست. و میتواند قابل پیش بینی و اجتناب باشد. از طریق انتخابهایی که انجام میدهیم میتوانیم بر نتایج تأثیر بگذاریم.
پس انتخابهای خوب داشته باش. ماسک بپوش. از دیگران فاصله بگیر در جاهای جمعی و دستهایت را بعد از تماس با سطوح مختلف بشور. شاید تضمین صد در صد برای مبتلا شدن نباشد اما میتواند احتمال آن را خیلی زیاد کاهش دهد. در واقع این کار به کودک حس کنترل و قدرت میدهد. و کودکان یاد میگیرند که دنبال کردن این قوانین یک راه سالم ماندن و ایمن ماندن هست و با جود خطرات در دنیا ، او میتواند محیط ایمنی برای خودش ایجاد کند.
مورد دوم این است که به دیگران احترام بگذاریم. پوشیدن ماسک در مکان های عمومی در واقع باعث محافظت از دیگران هم می شود که این دیگران می توانند پدربزرگ، مادربزرگ یا اقوام ما باشند. در واقع کووید راه یاست که به کودکان آموزش دهیم دیگران هم مثل ما اهمیت دارند و فقط آنها مرکز دنیا نیستند. بلکه آنها بخشی از جامعه اند که در جامعه سود جمعی اهمیت دارد. اگر به دیگران احترام نگذاری آنها هم برای تو احترامی قائل نخواهند شد.
مورد سوم اینکه آنها یاد بگیرند ابهام را بپذیرند. هوشمندانه است که بدانیم هیچ کسی همه چیز را نمیداند. اگرچه تلاش می کنیم چیزهای زیادی را بشناسیم و بدانیم پس این طبیعی است که ما چیزی را ندانیم.
مورد آخر اینکه انساندوستی و اعتماد را آموزش دهیم. پزشکان و دانشمندان که دارند تلاش میکنند نا درک بیشتری از نحوه شکلگیری این بیماری و درمان آن را به دست بیاورند، بپذیرم و به دانش آنها احترام بگذاریم و به حرف های آنها اعتماد کنیم. شاید کمی زمان ببرد که مشک حل شود چون مشکل سختی است اما خوب است که آنها یاد بگیرند همه مشکلات سریع حل نمیشود.
حرف آخر اینکه در کنار این آموزشها نیاز نیست که شما مداوم در رابطه با کرونا صحبت کنید و موضوعات جذاب بسیار در دنیا برای ارتباط برقرار کردن وجود دارد.
دکتر کلینت ویچالز
[جهت کسب اطلاعات بیشترپست مقابل را مطالعه کنید: چرا و چگونه باید والدین با کودک ارتباط برقرار کنند؟]