تجربیات یک والد از درمان فرزند دارای اختلال نقص توجه و بیش فعالی

تجربیات یکی از مادران عزیز از مسیر درمان فرزند خود

من یک پسر 9 ساله دارم که ADHD است یا همون بیش فعال
در نگاه اول ممکنه تحمل این بچه ها خیلی سخت باشه و همینطور کنار آمدن و فهمیدن اونها مشکل باشه، تا یه جایی درسته سخت هست، ولی غیر ممکن نیست.
اوایل برای من هم همینطور بود، پسر من 4 ساله بود که من متوجه این مشکل شدم. رفتارهای پرخاشگرانه داشت، زود عصبی می شد، مدام در حال جنب و جوش بود، در محیط های شلوغ شیطنتش بیشتر می شد و به حرف من و پدرش اصلا گوش نمی داد، انگار که اصلا صدای ما رو نمی شنید. عاشق پریدن و تقریبا کارهای خطرناک بود.

یه چیزهایی راجع به بیش فعالی شنیده بودم . رفتم یک سری کتاب خریدم. اولین کتابی که راجع بهش خوندم، کتاب یبش فعالی واتیسم به زبان ساده بود. اونجا بود که فهمیدم پسر منم بیش فعال هست، خیلی ترسیدم و نگران شدم. دکترهای مختلفی هم بردم گاهی جواب  می داد و گاهی نه. خودم دوباره تحقیق کردم، کتاب های مختلف، مجلات و مقالاتی که راجع به ADHD بود رو پیدا می کردم و می خوندم. اونجا بود که فهمیدم این بیماری درماننداره و فقط میشه کنترلش کرد. منم گاهی مثل خیلی از مادرها کم می آوردم و لی سعی می کردم تحمل کنم چون می دونستم این بچه ها توجه بیشتری میخوان و اگر بهشون توجه بشه چه بسا در آینده یه ادم موفق بشن و اینکه این بچه ها خصوصیات بد ندارند. ما اونها رو بد می بینیم. اونها فوق العاده باهوش اند، مهربون اند.

شاید در دهر زمینه و کاری استعداد نداشته باشند نتونند  واون کار رو خیلی خوب انجام بدهند و لی حتما تو یه کار که بهش علاقه دارند، استعداد فوق العاده ای دارند و اونو بهتر از هرکسی انجام می دهند. مثلا پس من در نقاشی عالی است و خیلی دوستش داره و خلی زیاد نقاشی میکشه و این کار بهش ارامش می ده.

میخوام چند تا را حل هم بهتون پیشنهاد بدم که برای این بچه ها میشه استفاده کرد و خودم انجام می دم.

همانطور که می دانید این بچه ها درکی از زمان ندارند یعنی متوجه نمیشن دیر هست یا زوده یا وقتی بیرون بازی می کنند متوجه نیستند که دیر شده یا باید برگردند خونه . من برای این مشکل به دست  پسرم یه ساعت مچی می بستم و بهش زمان می دادم که مثلا الان ساعت 4 بعد از ظهر هست و شما باید یک ساعت دیگه ساعت 5 خونه باشی و اون متوجه می شد و به موقع خونه بر می گشت.

دیگه اینکه این بچه ها حتما باید یه برنامه مرتب روزانه داشته باشند و همه کارا ی روزانه تشو باشه تا از یکن نکن های روزانه جلوگیری بشه. من برای پسرم یه جدول تهیه کردم که توش از زمانی که بیدارم ید تا زمان خوابش مشخص  شده بودو هر کاری که در زمان خودش انجام می داد علامت میزد که انجام شده و در اخر هفته وقتی کارها به موقع انجام شده بود ازم چیزی را که دوست داشت هدیه می گرفت.
[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: گاهنامه بیش فعالوژی: برنامه روتین های روزانه (دانلود فایل) ]

من حتی برای زمان خواب و زمان انجام تکالفیش هم با صدای خودش در گوشیم زنگ هشدار گذاشته بودم  مثلا ساعت 10 شب وقت خواب بوذ و ساعت 10 گوشی من زنگ می زد که وقت خوابه . چون این یاداوری و هشدار با صدای خودش بود واکنش خوب بود و اماده خواب می شد. همانطور که میدونید این بچه ها میونه خوبی با خوابیدن ندارند و ما این مشکل را با این کار حل کرده بودیم.
همینطور برای زمان انجام تکالیف هم همین کار رو کردیم. این کار از تنش و بگو مگو با پسرم جلوگیری می کرد.

این بچه ها عاشق درست کردن و خراب کردن اند و خیلی دوست دارند کاردستی درست کنند. حتما نباید براشون اسباب بازی گرون خرید. با وسایل دور ریختنی هم میشه کلی چیز یادشون داد و سرگرمشون کرد. مثلا من همیشه کارتونهای مواد غذایی و کارتون های خالی وسایل یا مقوا ها و وسایل غیر قابل استفاده خونه رو دور نمی انداختم و اونها رو نگه می داشتم، و اخر هفته ها اونها رو به پسرم می دادم تا اگه میتونه باهاشون یه چیز جدید درست کنه. هم سرگرم می شد و هم کلی خلاقیت ازش می دیدم.  و چون این وسایل گرون نبودند و هزینه ای براشون نکرده بودم از اینکه خرابشون کنه یا دور بندازه، یا داغون شن، اصلا ناراحت نمی شدم و اون هم تا ساعت ها مشغول ساختن وخراب کردن یا به قوی آزمون و خطا بود.  گاهی اوقات هم چیزهای خیلی خوب و جدید ازشون در میاورد و خیلی بهش خوش می گذشت.

یک توصیه دیگه که دارم اینه که پدر و مادرها به غیر از پزشک متخصص بریا فرزندشون حتما خودشون هم به روانشاس متخصص در این رابطه مراجعه کنند. مشاوره خیلی میتونه بهشون کمک کنه و اونها رودر رابطه با یان بچه ها راهنمایی کنه. من تا قبل از اینکه به رواشناس و مشاور مراجعه کنم دنبال این بودم ه که چطور می تونم با پسرم مس ازش کنم و تحملش کنم. اما حالا دنبالتحل کردن نیتس. دنبال اینکم که چطور میتنم از بودن با او لذت ببرم. با اینکه میدونم اون یه پسر معمولی نیست و برای کنار اومدن باهاش انرژی زیادی باید داشته باشم. اما با این حساب خیلی دوسسش دارم و دنبال اینم که استعدادش رو پرورش بدم و کمکش کنم به چیزی که میخواد برسه. ممکنه پسر من توی هنری که داره یه ادم موفق یا نابغه شه. کلی برای پسرم ارزوهای خوب دارم.

من این دید و این طرز فکر و تحولی که در رابطه با پسرم در من ایجاد شده رو مدیون صحبت ها، راهنمایی های روانشناس خوب و دلسوز و همینطور مهربون خانونم مقصوذدلو هستم و همینجا ازشون تشکر می کنم و ارزوی موفقیت براشون دارم.

و در اخر اینو میخوام بگم که پدر و مادرهایی که فرزند بیش فعال دارید اگر ساتعداد فرزندتون رو کشف کنید در اینده حتما از اینکه چنین فرزندی دارید خوشحال خواهید بود و بهشون افتخار می کنید.

برای شنیدن پیام صوت یمامان به صفحه اینستاگرام کلینیک مجازی بی شفعالی و کم توجهی   @adhdlogy  مراجعه نمایید.