تاثیر پروتئین و کربو هیدرات ها بر عملکردهای شناختی

وقتیکه صحبت از درمان بیش فعالی می شود، تصویر اولیه ای که در ذهن اغلب افراد می آید دارو درمانی هست. در حالی که دارو یک جزیی از درمان است. در میان روش های مختلف درمانی، مدیریت مواد غذایی که فرد بیش فعال مصرف می کند یکی از موضوعات مهم است. مطالعات نقش مواد غذایی متعددی را در رابطه با این اختلال بررسی کرده اند. در این مطلب به بررسی تاثیر پروتئین و کربوهیدرات ها بر عملکردهای شناختی می پردازیم.
مطالعات نشان داده اند که مصرف غذهای دارای کربوهیدرات بالا باعث احساس “آرام تر بودن و تنش کمتر ” در افراد می شود اما عملکرد افراد در آزمون های توجهی کاهش پیدا می کند. در مقابل وقتیکه افراد وعده های غذایی دارای پروتئین بالا مصرف می کنند، عملکرد توجه و تمرکز آنها بهتر از زمانی است که کربوهیدرات مصرف می کنند.
بعلاوه وقتی که کودکان نوشیدنی دارای گلوکز مصرف می کنند یا صبحانه نمی خورند، کاهش چشمگیری در عملکرد توجه و حافظه آنها اتفاق می افتد. درحالیکه بعد از مصرف صبحانه دارای کربوهیدرات یا پروتئین، این کاهش مشاهده نمی شود.
افزایش سطح شکر در خون با افزایش تولید انسولین همراه است با بهبود کوتاه مدت در زمان واکنش و عملکرد حافظه کوتاه مدت همراه است. اما این نتایج تا 60 دقیقه ماندگار است و در ادامه فرد احساس کرختی می کند و عملکرد او در آزمون های توجه و حافظه پایین می آید. غذاهای با پروتئین بالا، شکر و انسولین خون را افزایش نمی دهند. اگرچه چنین وعده هایی منجربه افزایش سریع زمان واکنش یا حافظه کوتاه مدت نمی شوند اما به نظر می رسد که منجر به حفظ سطح مطلوبی از عملکردهای توجه و حافظه در طول 3-4 ساعت بعد از مصرف غذا می گردد.
در نتیجه می توان گفت که اگر فرد بیش فعال صبحانه نخورد یا در صبحانه مواد غذایی با کربوهیدرات بالا مصرف کند، مغز مواد غذایی لازم برای توجه، تمرکز و حافظه فعال را در فاصله 4 ساعته بین صبحانه و ناهار را نخواهد داشت. به طور مشابه ناهار نخوردن یا خوردن ناهار با کربوهیدرات بالا و پروتئین کم نیز همین اثرات منفی بر توجه و حافظه را برای عصر به همراه می آورد. چون بدن ما در طول روز نیاز به تمرکز و توجه دارد پس بهتر است 80% از منابع غذایی مفید در وعده های صبحانه و شام مصرف شوند.

[جهت کسب اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: تاثیر ورزش بر نشانه های اختلال نقص توجه و بیش فعالی ]