تاثیرات مخرب تلویزیون بر کودک

اگر دوست دارید کودکتان بتواند برای ساعات طولانی خودش را سرگرم کند و از بازی کردن لذت ببرد و اگر میخواهید فرزندتان به سطوح بالای توانمندی های آموزشی که استعداد آن را دارد دست پیدا کند، یعنی بتواند تکالیفش را به راحتی انجام دهد، برای آزمون هایش مطالعه کند، به راحتی به معلم در کلاس درس گوش دهد و… تلویزیون و وسایل دیجیتالی را قبل از 3 سالگی برای او روشن نکنید. تا زمانیکه روشن نکرده اید کار آسان است اما زمانی که روشن کنید، رسیدن به این اهداف برای شما سخت خواهد بود.

بهتر است فرزندم چند ساعت در روز از وسایل دیجیتالی استفاده کند؟ مطالعات نشان داده اند که مغز منعطف و در حال رشد کودکان به راحتی به شکل مخربی تحت تاثیر وسایل دیجیتالی قرار میگیرد پس بهتر این است که هیچ زمان مشخصی در روز برای تلویزیون وجود نداشته باشد.

اگر چه تلویزیون یک پرستار خوب برای کودک است و وقتی که شما فرزندان دیگری دارید و نیاز هست با آنها وقت بگذرانید، گذاشتن فرزند کوچکتان جلوی تلویزیون به شما وقت خوبی برای بودن با کودکان بزرگتر به شما می دهد. یا زمانیکه در مسافرت هستید استفاده از صفحات دیجیتالی فرصت خوبی برای سرگرم شدن فرزندتان فراهم می آورد. اما اگر این استفاده شکل روتین و مداوم پیدا کند، در واقع مغز فرزندتان را دارید به نحوی شکل می دهید که او کمتر قادر هست در طول زمان خودش را سرگرم کند.

اگر وقت ندارید بهتر است به جای تلویزیون از یک پرستار برای بازی با کودکان استفاده کنید . در این شرایط شاید هزینه شما در کوتاه مدت زیاد شود اما دربلند مدت کمتر به مغز فرزند شما آسیب میرسد و از هزینه هایی که در آینده باید بکنید برای افزایش توانمندی های شناختی او جلوگیری می کند.

انجمن روانپزشکی امریکا در طی مطالعات خود به این نتیجه رسیده است که کودکان زیر 2 سال نباید تلویزیون نگاه کنند و کودکان بالای 2 سال هم با محدودیت و 1یا نهایتا 2 ساعت در روز از وسایل دیجیتالی می تواند استفاده کنند.

علاوه بر تاثیر روی فرایندهای شناختی کودک، باید این را مدنظر داشت که کودکان به رشد در سایر حیطه ها نیز نیاز دارند . کودکی که زمان زیادی از روز در معرض تلویزیون و وسایر وسایل دیجیتالی هست، از برقراری ارتباط با سایر کودکان و بزرگسالان غافل می شود و مهارت های اجتماعی او نیز تحت تاثیر قرار می گیرد.

کودکانی که زیاد در معرض وسایل دیجیتالی هستند در واقع مغز آنها متفاوت رشد می کند. آنها دامنه توجه کوتاه تری پیدا می کنند، توانایی آنها در کنترل تکانه هایشان کمتر می شود، پرخاشگری بیشتری پیدا می کنند. آنها علایمی شبیه آنچه که در اختلال نقص توجه و بیش فعالی و حتی اتیسم مشاده می شود را ممکن است بروز دهند.

مغز انسان برای ارتباط با محیط طراحی شده است ونه مشاهده منفعلانه یک سری از تصایر که به مغز ارسال می شوند.

اگرچه بسیاری از والدین بیان می کننند که فرزندشان از طریق تلویزیون یا کامپیوتر خیلی چیزها را می آموزد، مثلا مادری می گوید که فرزندش یاد گرفته انگلیسی صحبت کند یا میوه ها را بشناسد، اما بسیاری از این آموزش ها می تواند در بافت زندگی روزمره و بدون وسایل دیجیتالی هم صورت بگیرد و ارتباط خوب و موثر با فرزندان نیاز به آموزش های دیجیتالی را کمتر می کند.