بیش فعالی یک اختلال رفتاری نیست  

نظریه های پیشین بیش فعالی را یک اختلال رفتاری می دیدند اما بسیاری از افراد بیش فعال مشکلات رفتاری نداشته و ندارند. آنها در متمرکز کردن توجه خود روی کار مورد علاقه و استفاده از حافظه به شکل موثر مشکل دارند.

اختلال نقص توجه و بیش فعالی یک اختلال شناختی است در واقع یک نقص رشدی در کارکردهای اجرایی و در توانایی خود مدیریتی مغز هست.

بسیاری از افرادی که برای بیش فعالی تشخیص می گذارند هنوز با همان نگرش های قبلی به این اختلال نگاه می کنند و آن را یک اختلال رفتاری می بینند. آنها این نکته مهم را در نظر نمی گیرند که نقص در کارکردهای اجرایی وجود دارد. اما وقتی که برای مراجعان بیش فعال توضیح داده می شود که معمولا به خاطر نقص در کارکردهای اجرایی نمی توانند برنامه ریزی کنند، به وسایل خود نظم بدهند، تکانشگرانه عمل می کنند، کارها را به یاد نمی آوردند. مراجعان این نشانه ها را تایید می کنند و می گویند “بله بله، این ها دقیقا نشانه های من هستند.”

[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: نشانه های نقص در کارکردهای اجرایی در افراد بیش فعال ]

آن دسته از افراد بیش فعالی که مشکلات رفتاری ندارند و فقط نقص در کارکردهای اجرایی دارند، معمولا در سنین بزرگسالی یا در سنین بعد از مدرسه تشخیص می گیرند یعنی زمانی که انتظارات محیطی از آنها افزایش می یابد و عملکرد آنها ضعیف تر می شود.

بیش فعالی یک تغییر در شیمی مغز هست اگر چه تفاوت هایی در ساختارهای مغزی نیز هست و قطعه پیشانی مغز در این افراد معمولا کوچکتر هست اما تصویر برداری مغزی اطلاعات تشخیصی به افراد متخصص نمی دهد. به همین دلیل بهترین روش تشخیص سنجش عملکر د فرد در موقعیت های مختلف زندگی هست. هنوز هیچ ژنی برای این اختلال تشخیص داده نشده که براساس آزمایش های ژنتیک بتوان وجود این اختلال راتایید کرد.

[برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: گاهنامه بیش فعالوژی: مدیریت زمان (دانلود فایل) ]