بیش فعالی و مدیریت بازی های ویدئویی

انجام بازی‌های ویدئویی مثل زندگی کردن داخل یک فیلمی هست که میتونی در آن  تعداد زیادی سکه طلا برنده شی یا با سکه‌های طلا دوش بگیری. آیا تعجبی دارد که کودکان ما ان را دوست داشته باشند؟

 میزان زیادی از یک چیز خوب می‌تواند نتیجه خیلی خیلی بدی به همراه داشته باشد. وقتی‌که کودک بیش‌فعال روی یک موضوع تمرکز زیادی می‌کند، به انجام آن وابستگی پیدا می‌کند. همه کودکان به شما خواهند گفت که بازی‌های ویدئویی جذاب و هیجان‌آور هستند. بعلاوه نشان داده شده که آموزشی هم می‌توانند باشند. آن‌ها می‌توانند هماهنگی چشم و دست را افزایش دهند و تعاملات اجتماعی را تقویت کنند.

اما این بازی‌های انفرادی می‌تواند فرصت ورزش کردن، مطالعه کردن، انجام کارهای گروهی با سایر همسالان را از کودک بگیرند و کودک در واقع یک فرد وابسته به بازی‌های ویدئویی شود.

کودکان معمولاً 1 ساعت از روز را در معرض وسایل دیجیتالی هستند و اگر این وسایل در اتاق خودشان باشد این میزان استفاده به 3 ساعت افزایش می‌یابد. والدین ممکن است به‌صورت ناخواسته منجر به این شرایط شوند چون می‌خواهند از این وسایل برای ساکت کردن کودک در محیط‌هایی که لازم هست مثل مسافرت‌ها یا جمع‌های خانوادگی استفاده کنند.

متوجه جذابیت بازی‌های ویدئویی برای کودکتان باشید و این را درک کنید.

بازی‌های ویدئویی جذابیت خاصی برای کودکان بیش‌فعال دارند. کودکی که به خاطر حواس‌پرتی در دنیای واقعی اذیت می‌شود، در جهان خیالی ویدئویی می‌تواند به‌راحتی تمرکز طولانی و زیادی داشته باشد. یا وقتی مشکل بیش‌فعالی کودک هست، او می‌تواند کنترل بازی را بگیرد و در حالیکه جلوی تلویزیون هست بدنش را عقب و جلو ببرد.

برای کودکانی که مشکلاتی در دوستیابی دارند یا مهارت‌های کافی برای بازی‌های گروهی ندارند، این بازی‌های خیلی سرگرم‌کننده هستند و ازلحاظ هیجانی آن‌ها را ایمن نگه می‌دارند. چون وقتی برای مثال توپ را درست شوت نمی‌کنند، مورد تمسخر سایر کودکان قرار می‌گیرند اما وقتی توپ را در بازی ویدئویی  بد شوت کند، کسی نمی‌فهمد.

خطاهای بازی‌های ویدئویی مثل غلط‌های معلم دورشان یک خط قرمز با جوهر کشیده نمی‌شود و حتی اشتباه کردن باعث پیشرفت هم می‌شود. با آزمون‌وخطا کودک یاد می‌گیرد که چه طور عملی که برای رفتن به مرحله بعد لازم هست را انجام دهد و یک رضایت وجود دارد از این پیشرفت تدریجی و سرانجام برنده شدن بدون اینکه تمسخر شود.

محدودیت‌هایی را برای استفاده از وسایل دیجیتالی قرار دهید.

هر والد دارای کودک بیش‌فعال می‌داند که فرزندش اغلب فاقد توانایی برای تنظیم خود هست. این بخصوص وقتی‌که موقع فعالیت‌های لذت‌بخش می‌شود، ضرورت بیشتری پیدا می‌کند چون کودک روی کار مورد علاقه خود هیپرفوکوس می شود. پس والدین اینجا تنها افرادی هستند که باید مرز بگذارند و قوانین را مشخص کنند بخصوص برای کودکی که هم‌اکنون وابسته به استفاده از این وسایل شده است.

ابتدا والدین باید خودشان روی این قوانین با هم به توافق برسند. این سخت‌ترین قسمت این موضوع است. چه قدر طولانی کودک شما می‌تواند در شب‌های مدرسه بازی کنند؟ آیا اول باید تکالیف انجام شوند؟ در آخر هفته و تعطیلات چند ساعت می‌تواند؟ چه بازی‌هایی کاملاً ممنوع هستند؟اگر کودکتان می‌خواهد بازی‌های آنلاین انجام دهد از چه سایت‌هایی مجاز است؟

با کودکتان بنشینید و درباره قوانین صحبت کنید و توضیح دهید که چگونه آن‌ها پاداش یا جریمه خواهند داشت. سپس پاسخ همه سؤالات بالا را برای او بگویید و درنهایت هم به او اعلام کنید که قوانین از امروز شروع خواهند شد.

قوانین برای بازی های دیجیتالی را پیاده‌سازی کنید.

در ابتدا شاید لازم باشد که شما بازی را قفل کنید یا بردارید و.. تا مطمئن شوید که بازی تحت کنترل شما هست. و ازلحاظ فیزیکی در ساعت‌های دیگر در دسترس کودک نیست و وقتی‌که اجازه داد بازی کند آن را به او بدهید و به او یادآوری کنید که مثلاً 30 دقیقه اجازه بازی دارد.

وقتی‌که زمان بازی آغاز می‌شود، تایمر بگذارید. یک تایمر قابل دیدن، می‌تواند خیلی مفید باشد و سپس با هشدارهای دوره‌ای به او یادآوری کنید که مثلاً 15 دقیقه باقی‌مانده است . وقتی‌که زمان رو به پایان است ،  به او اعلام کنید که 5 دقیقه بیشتر به او وقت می‌دهید و بهتر است بازی خود را سیو کند و من به تو چند دقیقه وقت می‌دهم درحالی‌که خودم اینجا ایستاده‌ام.

اگر کودکتان در بازه زمانی تعیین شده، خوب عمل کرد برای چند روز پشت هم، پیشرفت او را دنبال کنید و به او چند دقیقه بازی بیشتر برای پایان هفته جایزه بدهید. به او تأکید کنید که اگر بتواند مسئولیت‌پذیری بیشتری نشان دهد، امتیازات بیشتری هم به دست خواهد آورد.

اگر از طرف دیگر، کودک شما به بازی ادامه دهد، علی‌رغم هشدارهای مرحله‌ای شما، سر او داد نزنید یا جنگ قدرت برای کشیدن بازی راه نیاندازید و این کار فقط خشم را بالاتر می‌آورد. به جای آن فقط آرام قوانین را به او یادآوری کنید.

بعد به او بگویید که هر یک دقیقه که و بیشتر بازی می‌کند از زمان بازی فردایش این دقیقه ها کم می شد. اگر شب او را چک کردید ودیدید که در زیر پتو دارد مخفیانه بازی می‌کند، امتیازات را از او برای چند روز بگیرید.

بازی‌های ویدئویی جایگزین پیشنهاد بدهید.

وقتی که می خواهید زمان بازی کودکتان را کاهش دادید، برای او فعالیت‌های جایگزین برای پر کردن زمانش پیدا کنید.

فعالیتی را پیدا کنید که در آن بتواند احساس موفقیت کند و روی توانایی ها و استعداد هایش دست بگذارید. اگر کارهای گروهی برای او سخت است، روی کارهای انفرادی تاکید کنید مثل ژیمناستیک و شنا. دنبال فعالیت‌های گروهی غیر رقابتی باشید مثل کلاس های کاردستی یا نمایش

پطور بفهمیم که آن بازی برای کودکمان مناسب هست؟

از والدین  دیگر بپرسید، ان را یکبار خودتان بازی کنید و یا موقعی که بازی می‌کند، بازی او را تماشا کنید. رده های سنی که روی بسته بازی ها نوشته می‌شود را مطالعه کنید.