بیش فعالی و عوامل احتمالی پیش از تولد، بدو تولد و پس از تولد

مطالعه ای به بررسی عوامل خطری که با اختلال نقص توجه و بیش فعالی ADHD همبستگی دارد، در قالب سه مرحله قبل از تولد موقع زایمان و پس از تولد می پردازد.

اگرچه اغلب مطالعات گذشته بین عوامل خطری که در بدو تولد اتفاق می‌افتند (به عنوان مثال، نحوه زایمان) با ADHD رابطه مثبت معناداری پیدا کرده بودند،اما این مطالعه نشان می دهد که عوامل موقع زایمان با ADHD مرتبط نیستند. چون معمولا عوامل خطر برای بیش فعالی ، عواملی هستند که جنین یا نوزاد به شکل مزمن با آنها در ارتباط هست و عوامل موقع تولد معمولا رخدادهای حاد هستند و نه مزمن.

رشد سیستم عصبی جنین در دوره بارداری به طرق مختلفی می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد برای مثال کمبود اکسیژن یا سندرم دیسترس تنفسی که می تواند با کاهش حجم ماده خاسکتری مغز همراه باشد یا وجود التهاب های زیاد در بدن مادر که بر رشد سیستم عصبی کودک اثر می گذارد.

عامل دیگری که بررسی شده است وزن مادر در دوره بارداری هست. اضافه وزن مادر در بارداری با علائم بیش فعالی کودکان ارتباط معناداری را نشان داده است. وزن مادر به طرق متعددی بر علائم اثر دارد. چاقی مادر با افزایش سطح مواد مغذی، هورمون ها، یا التهاب های بدنی همراه هست که بر رشد نرمال سیستم عصبی اثر دارد. بعلاوه اضافه وزن با فشار خون بالا در بارداری، کم شدن سلامت روان مادر، زایمان زود رس و یا نابهنجاری های مادرزادی در اثر دیابت بارداری می تواند همراه شود.

استفراغ بیش از حد، بیماری مادر، خونریزی قبل از زایمان و جدا شدن جفت هم جز عوامل موثر بر نشانه ها در دوره بارداری هستند. خونریزی و جدا شدن جفت منجر به محرومیت کودک از اکسیژن می شود که بر رشد سیستم عصبی اثر دارد و هر دو با مصرف مواد مخدر توسط مادر و زایمان زود رس مرتبط هستند.

مواجهه جنین با سطوح بالای تستوسترون به دلیل عدم سلامت مادر مثل وجود تخمدان پلی کیستیک یا چاقی مادر ، استفاده مادر از داروهای استروئیدی، یا در معرض مواد استروژنیک یا اندروژنیک در محیط بودن، می تواند بر نشانه های بیش فعالی اثر گذار باشد. افزایش سطوح تستسوترون به عنوان عاملی برای وجود نرخ دوبرابری بیش فعالی در پسران هم تبیین شده است چون سیستم دوپامین مرکزی پسران دوره رشد طولانی تری دارد ودرنتیجه بیشتر در معرض سطوح بالای هورمونی هست.

عوامل خطر مرتبط با بیماری نوزادان مختص یک رویداد یا مواجهه نیست. دسته بیماری های نوزادی شامل مراقبت های ویژه نوزادان، احیای نوزادان، استفاده از انکوباتور، بیماری شدید نوزادی که با هر گونه بستری شدن در بیمارستان در ماه اول زندگی همراه است و اینکه آیا کودک دارای هر گونه مشکل مادرزادی یا غیر مادرزادی از نظر رشد عصبی دارد؟ این موارد با استرس های بدو تولد و کمبود اکسیژن مرتبط هستند.

شیرندادن مادر به نوزاد هم به عنوان یک عاملی که با علایم بیش فعالی همبستگی دارد در نظر گرفته شده است. شیر ندادن از طریق مکانیسم های مختلفی مثل مشکلات تغذیه ای، هورمون ها، سیستم ایمنی و عوامل اجتماعی تاثیر می گذارد. تغذیه با شیر مادر با بهبود دلبستگی مادر به کودک مرتبط است که با بهبود توجه و با کاهش بدرفتاری کودک و کاهش افسردگی مادر که همه از عوامل خطرساز هستند، همراه است . بستری شدن کودک در NICU همچنین با کاهش شیردهی و افزایش خطر بیش فعالی همراه است. تجربه حسی مرتبط با تغذیه با شیر مادر نیز به عنوان مکانیزمی برای بهبود رشد شناختی پیشنهاد شده است.