اهمیت نقش والدین در درمان

در ابتدا قصد داشتم با استفاده از این تصاویر برای شما در رابطه با دیسگرافیا صحبت کنم اما نظرم تغییر کرد چون نکته مهم تری این تصاویر برای اشاره کردن دارند.

وقتی کودکی تشخیص اختلالات عصبی مثل بیش فعالی، اتیسم یا اختلال یادگیری دریافت می کند، یکی از مهمترین فاکتورهایی که می تواند نتیجه درمان را تحت تاثیر قرار دهد، میزان آگاهی والدین به اختلال فرزند خود و درگیر کردن آنها در فرایند های درمان است.

مهم نیست که شما در کدام کشور زندگی می کنید و به چه زبانی، مهم این هست که شما درک درستی از مشکلات فرزند خود داشته باشید تا بتوانید به فرزندتان در پیمودن مسیرهای درمانی کمک کنید.

این تصاویر عملکرد یک کودک دارای اختلال یادگیری را در مهارت نوشتاری نشان می دهد. پیش از شروع درمان همانطور که در تصویر واضح هست میزان هماهنگی بین سایز حروف و همینطور فاصله لغات از هم خیلی نامتناسب بود (البته مشکلات دیگری هم وجود داشت) و پس از انجام راهکارهای درمانی توسط مامان کیفیت نوشتار کودک بهبود قابل توجهی پیدا کرد.

به دلیل بافت فرهنگی که ما در ایران تجربه می کنیم و در این بافت مادرها از هر تلاشی برای کمک به ساختن آینده فرزند خود دریغ نمی کنند، خوشبختانه اغلب مادرها همراه درمانگران تلاش می کنند که اثر بخشی مداخلات را بالا ببرند.

نکته دیگر اینکه وقتی اصول درمان درست انجام شود و تشخیص درست  و مسیر درمانی مناسبی برای کودک تعیین گردد،  چه کودک فارسی زبان باشد چه انگلیسی زبان به خاطر ثابت بودن اصول توانبخشی شناختی مغز نتایج مثبت به بار خواهند نشست (البته درمان این کودک هم چنان ادامه دارد و این تصاویر برای 3 ماهه  اول درمان هست.)

[ برای اطلاعات بیشتر پست مقابل را مطالعه نمایید: اختلال یادگیری خاص از نوع خواندن یا دیسلکسیا (Dyslexia) ]